Tip:
Highlight text to annotate it
X
CAPÍTULO II que se fixo de entre os candid
Búlgaros.
Cândido, expulsado do paraíso terrestre, camiñou moito tempo sen saber onde,
chorando, levantando os ollos ao ceo, transformándoo os miúdo para máis
magnífico dos castelos que arrestado o máis puro dos nobres mozos mulleres.
El botou a durmir sen cear, no medio dun campo entre dous sucos.
A neve caía en flocos grandes.
Día seguinte, Cândido, todos entorpecido, arrastrou-se para a cidade veciña que
foi chamado Waldberghofftrarbk-dikdorff, non tendo diñeiro, morrendo de fame e
fatiga, deixou de tristeza na porta dunha pousada.
Dous homes vestidos de azul observado el. "Camarada", dixo un, "aquí é un ben construído
novo, e de altura axeitada. "
Subiron a Cândido e moi civilmente o invitou a cear.
"Señores", respondeu Cândido, cunha modestia máis envolvente, "me fai grande honra,
pero eu non teño medios para pagar a miña parte. "
"Oh, señor", dixo un dos blues para el, "a xente da súa aparencia e do seu
mérito nunca pagan nada: non cinco pés e cinco polgadas de altura "?
"Si, señor, que é a miña altura", respondeu el, facendo unha reverencia.
"Veña, señor, sente-se, non só imos pagar as súas contas, pero nunca
sofren un home como quere o diñeiro, os homes son só naceu para axudarnos uns aos outros ".
"Está seguro", dixo Cândido, "este é o que sempre fun ensinado polo Sr Pangloss,
e eu vexo claramente que todo está polo mellor. "
Pediron a el a aceptar algúns escudos.
El levou, e quixo darlles a súa nota; eles se rexeitaron, eles sentaron-se
á mesa. "O amor non profundamente?"
"Oh si", dixo el, "eu amo profundamente a señorita Cunegundes."
"Non", dixo un dos señores ", pedimos que se non amar profundamente o rei de
os búlgaros? "
"De ningún xeito", dixo, "porque eu nunca o vin."
"O que! é o mellor dos reis, e temos de beber a súa saúde. "
"Oh! moi moi ben, señores ", e el bebeu.
"Isto é o suficiente", din el. "Agora é a axuda, apoio, o
defensor, o heroe dos búlgaros.
A súa fortuna está feita, ea súa gloria está asegurada. "
Inmediatamente eles encadeados el, o levaron para o rexemento.
Alí, foi feito para preto de rodas cara á dereita, e á esquerda, para deseñar a súa pila,
para voltar a súa pila, a presentar, ao lume, a marchar, e eles deron-lle trinta golpes
cun porrete.
O día seguinte, el fixo o seu exercicio un pouco menos mal, e recibiu só vinte
golpes.
O día seguinte, déronlle só dez, e foi considerado polos seus compañeiros como un
prodixio. Cândido, todos estupefactos, non é aínda moi
así entender como era un heroe.
El resolveu un fermoso día de primavera para ir a unha camiña, marchando fronte de si,
crendo que era un privilexio do ser humano, así como das especies animais para
facer uso das súas pernas cando así entendesen.
El avanzado dúas ligas, cando foi superado por outros catro, seis heroes
pés, que ataron e levárono a un calabozo.
Foille pregunte o que quere que o mellor, para ser chicoteado seis-e-trinta veces a través de
todos regimento, ou a recibir dunha soa vez doce bolas de chumbo no seu cerebro.
El dixo que van vontade humana é libre, e que escolleu non un, nin o
outras.
El foi forzado a facer unha selección, determinou, en virtude dese don de Deus
chamado liberdade, para executar o Gauntlet seis-e-trinta veces.
El levou iso dúas veces.
O regulamento era composto de dous mil homes, que compuxo para el catro mil
derrames, que puxo ao descuberto os músculos del e os nervios, a partir da caluga bastante
descendeu a súa garupa.
Como eles estaban indo para proceder a un terzo chicotadas, Candid, capaz de soportar nin máis,
pediu como un favor que sería tan bo que a matalo.
Obtivo este favor, xa que vendados seus ollos, e ofreceulle o axeonllar-se.
O rei dos búlgaros pasaron, neste momento, e comprobar a natureza do
crime.
Como tiña un gran talento, el entendía de todo o que el aprendeu de Cândido que era un
novo metafísico, moi ignorante das cousas deste mundo, e concedido
-Lle o seu perdón cunha clemencia que
trae-lo de eloxios en todos os xornais, e en todas as idades.
Un cirurxián capaz curou Cândido en tres semanas por medio de emolientes ensino por
Dioscórides.
El xa tiña un pouco de pel, e foi quen de marzo, cando o rei dos búlgaros
deu batalla para o Rei dos Abaré.