Tip:
Highlight text to annotate it
X
Advertencia aos líderes que devoran as ovellas por amor ao diñeiro! www.cristoeosenhor.com
Graza e Paz meus amados! Gustaríame compartir con vós algo compartido polo Señor comigo, que comezou cunha visión hai uns meses
e foi completado esta semana que pasou, cando eu fun levado en espírito durante unha madrugada, onde esas visións se complementaron. Antes porén, por dirección do Señor, me gustaría ler
algo, sei que son palabras fortes, pero foi nese preciso momento en que eu ía compartir con vós isto, o Señor me mandou ler Isaias 1:21, na miña versión NVI.
É moi forte, pero é un recado do Señor! As palabras son fortes, pero non son miñas! Isaías 1:21 "Vexan como a cidade fiel converteuse prostituta! Antes chea de xustiza e habitada pola rectitude, agora está chea de asasinos!"
Meus irmáns, eu quería compartir unha visión que tivo a uns meses, como xa falei a vostedes, nunha madrugada, que é relacionada ao diñeiro, as riquezas dese mundo.
Nesa visión estaba dentro dunha sala, que era relativamente pequena, onde habían dúas máquinas grandes, unha do meu lado dereito e outra do meu lado esquerdo.
Eran máquinas copiadoras, e en determinado momento se levantaban destas máquinas, flotando na miña dirección, dúas follas, unha de cada máquina, máis ou menos do tamaño A4.
Unha estaba chea de notas de R $ 100,00, moeda corrente do Brasil, e outra chea de notas verdes, que parecían ser de $ 100,00 dólares.
No exacto momento en que as follas se levantaban unha voz me dicía: Pega Raimundo! Eu mirando para aquela escena dixo: Non señor! Son falsas, son copias! A continuación a voz me dixo: É exactamente iso! Son copias! É así o diñeiro do mundo!
Eu espertei e púxenme a reflexionar en canto ás persoas prenden as riquezas dese mundo e aquel día quedou moi claro para min que Deus estaba dicindo: As verdadeiras riquezas son as do Reino!
Vemos tanta procura prosperidade financeira, tanta prosperidade sendo cravada na igrexa! Xesús está volvendo, os sinais que ten me deu e para outras persoas que ten levantado polo mundo mostran que,
que é chegada a hora! As persoas no lugar de se preocupar coa santificación. Nós xa nacemos de novo a través de Xesús, pero nós temos que cada día permitir que Cristo creza en nós,
iso vén a través da santificación. A nosa fe en Xesús Cristo nos deu a vida eterna, unha vida nova, pero esa vida que crecer, esa vida que frutificar! Eu vexo a xente perdendo con ese amor ao diñeiro!
Esquecendo a santificación, esquecendo ese crecemento de Xesús en nós! Nesa última semana eu fun me deitar ao redor dunha da madrugada e así que eu me deitei o Señor me dixo: As tres da mañá Eu vou te chamar, pois quero falar con vostede!
Eu me deitei e durmín e exactamente ese horario o Señor me espertou, cheguei na sala ao redor das tres horas e doce minutos, pois levou un tempo ata me erguer!
Na sala eu dobrei meus xeonllos fronte a un sofá e baixei miña cabeza. Eu só lembro ata ese punto. Despois de máis ou menos unha hora, era máis ou menos catro e quince da madrugada eu espertei sentado noutro sofá, ao lado oposto onde ficara de xeonllos!
O que pasou e como eu fun parar alí eu non sei, eu só sei que nese período de pouco máis dunha hora, eu fun conducido por alguén, probablemente un anxo, eu o vía como home, pois polo pouco que me foi permitido ver del
súa roupa era branca, coma se fose un tecido de liño, algunhas veces vin a súa man erguida para e mostrar algunhas cousas. Eu fun conducido por el por unha especie de val con moitas montañas,
Eu vía de arriba descendendo por esas montañas con el, parecía que flutuaba, eu non estaba camiñando. Nós paramos naquel val, en baixo dunha gran árbore frondosa, chea de froitos.
Eran froitos distintos, pois Deus fala moito por alegorías comigo. Eran froitos grandes, máis ou menos do tamaño dunha pelota de fútbol de salón. Estes froitos eran vermellos, así sangue mesmo,
A árbore estaba chea deses froitos e eles facían unha gran confusión, pois estes froitos falaban, eles conversaban entre si. eran todos do mesmo tamaño, eles discutían e conversaban.
A conversa central naquela árbore, daqueles froitos, eran as riquezas. Cada un falaba das súas riquezas, un sempre querendo ter máis que o outro, sempre querendo conseguir máis riquezas que o outro.
Nun determinado momento aquel que estaba comigo erguia o brazo dereito, e no ceo, en algo así como unha nube, se abría unha fiestra onde eu vía construcións, edificios, algo coma aquelas construcións de estudos cinematográficos.
Aquel que estaba comigo me dicía que era sobre aquelas riquezas que os froitos estaban falando. Eu volvín a mirar para aquela árbore e eles continuaban naquel alboroto, parecían aves á tardiña buscando un lugar para pasar a noite.
No medio daquela confusión, nun determinado momento, algúns dos froitos grandes se abrían e dentro deles saian pequenos froitos, iguais a eles só que pequenos, cada saian máis de vinte novos froitos.
Cando os frutinhos se espallaban na árbore un dos grandes daba un forte brado: É hora do banquete! Imos fartar! os grandes froitos avanzaban sobre os pequenos e os devoraban. Nese momento eu espertei
e estaba sentado no outro sofá. Cando espertei quedei moi confuso con aquilo que vira, fun escribir no blog: O que o amor ao diñeiro nos afastado do Reino de Deus!
Mentres eu conversaba co irmán Vando Itamar que tamén é colaborador do blog, posta mensaxes xunto comigo, nós identificamos a mesma mensaxe de Deus.
O que nós vemos hoxe é esa predicación, ese amor ao diñeiro dentro das igrexas. As persoas se preocupan a prosperidade financeira, os líderes se preocupan en ampliar as igrexas, en ampliar os ministerios,
cada un querendo ministerios maiores que os outros, porque o meu é maior, porque o meu é máis bonito, porque o meu ten máis ovellas e esquecen o principal Amosar Xesús!
Amosar como Xesús andou aquí na terra! Como Xesús viviu! As persoas se fan cristiáns, nacen de novo pero viven como o mundo! O que Deus quixo me amosar nestas dúas visións e como estes líderes están actuando.
Ao final de todo eles medran, eles están nesa árbore, na videira, fixos nela, os fillos son as ovellas, que saen dese froitos, que non son deles, son as ovellas de Deus, as ovellas do Señor Xesús Cristo, o gran e certo pastor que está sentado á dereita de Deus!
E cando esas ovellas saen deles eles as devoran por amor as riquezas. Moitos ministerios están devorando as súas propias ovellas por amor as riquezas!
A Palabra di que o traballador é digno do seu sustento, pero di tamén que vostedes recibiron de balde, entón dean tamén de balde! En moitas igrexas se cobra todo, ata unha folla de papel que colle! Vexo tamén outros exemplos marabillosos onde as persoas doan libros e outras cousas!
Pero eu vexo moitas que se cobra todo! Todo o que sexa preciso se cobra, todo o que está alí dentro é pagado, calquera palabra extra paga! Teñan coidado, vexan como Deus está observando e vendo estas cousas!
Ese devorar as propias ovellas, xunto con aquela primeira visión do amor ao diñeiro dese mundo! Mira o que ese amor ao diñeiro, o amor aquelas riquezas que o que estaba comigo me mostrou, desas construcións, que representa
as expansións dos ministerios, ese desexo de ampliar a igrexa pola forza do brazo, non polo Espírito, está facendo iso coas ovellas. Está devorando esas ovellas! Está facendo que as ovellas son esixidas máis que poden ser!
Pero as ovellas non son de vós! As ovellas son de Deus! As ovellas meus caros líderes, son do Gran Pastor! Mira como está a ver! El me mandou na madrugada falar con el as tres horas. Eu fun e me levou de forma que non sei explicar,
eu só sei que eu estaba alí, eu só sei que vin todo aquilo que o me foi presentado. A principio algúns poden me preguntar porque o Señor non é máis directo nestas visións, pero se eu vise xente devorando xente ía ser moi feo.
Deus non se manifesta desa forma, Deus sempre usa os mesmos patróns! A xente ve sempre as mesmas alegorías, usando animais, plantas! Vemos sempre estas alegorías que é para non asustar quen está vendo, para que non quede escandalizado.
E para que a xente tamén non queden escandalizadas. Pero vexan como Deus está a ver! O Señor me mandou facer unha pregunta a vostedes agora, Líder de Ministerio, paga a pena ampliar o teu ministerio a calquera custo? Paga a pena conseguir riquezas as custas de devorar a propia carne, as ovellas? Paga a pena facer iso? Porque non busca o Señor? Porque non pide as verdadeiras riquezas que son as do Reino de Deus?
Esas que me mostrou na primeira vista que o diñeiro dese mundo é falso! Non estou dicindo que é para rasgar diñeiro, pero o Señor me mostrou que as verdadeiras riquezas están alí!
Pedín e dar-se-vos-á, busque as riquezas do Reino e elas van vir para a terra! Van materializar! Non fagan expansión de ministerios ó custo do sangue destas ovellas!
Como unha desas froitas grandes naquela árbore dixo, cando as ovellas nacen, cando vostedes gañan persoas para Xesús, cando máis van gañando máis beneficios, non é así!
Porque naquela árbore, Deus estaba me amosando que as ovellas que nacían os líderes dicían: É hora do banquete! Imos fartar! Ten moitas igrexas, moitos ministerios que ven as ovellas como ese banquete!
Ven as ovellas como ese gran banquete para fartarem! Pero as ovellas non son de vós! O Dono delas, o dono desas ovellas está volvendo! é bo que vostedes saiban que o dono desas ovellas está volvendo!
E como noutras profecías que alí no blog, o recado que dá é que o Xuízo primeiro vai vir para a casa del! O Xuízo está a benvida de entrada para a Casa do Señor! O Xuízo está a benvida de entrada para a Casa do Señor!
Observen como vostedes están mellore os seus ministerios, ao custo de que, se é o sangue destas ovellas que están mellore os seus ministerios, porque o Señor mandou ese recado para vós!
Vou rematar lendo unha pasaxe na Biblia, que o Señor vén de poñer no meu corazón. Sei que ten un propósito para iso! Isaias 33:5 O Señor é exaltado, pois habita no alto; el encherá Sión de rectitude e xustiza.
Empezou en Isaías 1:21, dicindo como a súa casa estaba, agora di, se vostedes deren lugar a El, verdadeiramente nas súas igrexas e ministerios, Isaias 33:5 O Señor é exaltado, pois habita no alto; el encherá Sión de rectitude e xustiza.
No inicio El dixo que a casa era de Xustiza e desviou e cando estaba rematando El me mandou que me lese Isaias 33:5, onde di que vai encher de novo a súa casa de Xustiza.
Basta vostedes daren lugar a El, simplemente vostedes daren lugar ao dono da casa, ó Señor Xesús, ao Espírito Santo, a Deus Eterno e todo poderoso! Grazas e queden na paz do noso Señor Xesús Cristo! Amén!
Gravado en 20/11/2012. www.youtube.com / user / cristoeosenhorblog