Tip:
Highlight text to annotate it
X
Momento de reflexión
ALGÚNS santos que se impoñen como misioneiros da paciencia OU misericordia de Deus.:
Vexamos:
S. Margarida de Cortona
Atraída e chamada polo Salvador, dunha vida pouco limpa, á intimidade Divina,
está constituída pola Providencia, como a rede dos pecadores.
S. Ângela de Folinho
É contemporánea de S. Margarida de Cortona.
É, como ela, un tanto mundana, antes da conversión.
Aos 40 anos, comprende todo o amor de Cristo e dáse totalmente a El
Segundo canto escriben os biógrafos, dise que unha vez o Señor Xesús lle revelou o seu amor,
dicíndolle: Non che amei a xogar!
S. Catarina de Sena
Pero estas dúas mensaxeiras da bondade Celeste
quedan completadas e ata superadas por outra muller extraordinaria: Catarina de Sena.
Nacida dos Benincasa, en Fontebranda (Italia) o 25 de marzo de 1347 e falecida aos 33 anos,
o día 29 de abril de 1380, Catarina, con delicada intuición psicolóxica,
espalla raios luminosos sobre o camiño da perfección cristiá,
cravando e exaltando, en toda a parte, a superabundante potencia do amor divino,
que nos foi manifestada no seu dilecto fillo Xesús Cristo.
Tamén as 381 cartas desta santa, traen todas esta presenza dinámica e sublime de Cristo
que, co seu sangue, lavou o mundo e imprimiu nel un providencial movemento para o amor.
Catarina reza así:
"O amor inestimable, con canta paciencia deste á vida
e emprestas o tempo e esperas que a criatura emende a súa vida ".
"Doce Amor, abre-nos, abre-nos a memoria para recibir,
para revivir tanta bondade de Deus e para comprender
e, comprendendo, amemos e amando, nos atopemos unidos e transformados pola caridade. "
S. Margarida María Alacoque
Pola importancia do noso tema e pola abundancia das revelacións,
non podemos deixar de falar de outra gran apostola da Infinita Misericordia de Deus:
S. MARGARIDA MARIA ALACOQUE.
Segundo os biógrafos, ela tería unhas revelacións,
preto de 30, das cales, as máis importantes son as primeiras catro.
Nestes momentos de balde, vividos pola Santa, desde o ano 1673 ata 1690,
ano da súa morte, Margarida sería pacientemente educada por Cristo
mesmo para comprender e difundir a plenitude da súa caridade Infinita cos homes,
e foi chamada a constituír a apostola desta mensaxe da Misericordia,
colaborando tamén coa mortificación e penitencia.
Lucía Filippini
En 1672, na cidade de Tarquínia, nacía unha nena: Lucía. Como nova Catarina de Sena,
Lucía traballa incansablemente para levar a todas partes o Evanxeo da Paciencia de Deus e do seu amor que perdoa,
facendo saborear ata as mulleres perdidas atopar
e recuperadas na cidade de Roma, que é grande a misericordia divina.
O centro de toda esta acción misioneira é xustamente a inefable caridade de Deus, difundida nos nosos corazóns.
S. Teresinha do Neno Xesús
Estes pensamentos lévanos a informar unha confidencia de S. Teresinha do Neno Xesús (1873-1897).
A pequena flor de Lisieux escribiu:
"Resultar vos-ei un dos meus segredos máis íntimos:
Si, creo, hai moito tempo, que o Señor é máis tenro que unha nai.
A nai está sempre disposta a perdoar as culpas do seu neno. Así fai Deus con nós.
E eu teño unha tal natureza que, mentres que o temor me fai recuar, o amor de Deus,
pola contra, non só me fai avanzar, senón voar.
Por iso, o meu xeito de vivir e de ser sempre feliz, sorrir sempre,
sexa cando caio, como cando alcanzo unha vitoria "!
Antes de rematar, oiçamos aínda S. Agustín, que,
cun entusiasmo sumamente pastoral, así remata un seu libro.
"Mortais, o voso Deus non quere a morte de quen o ofendeu,
pero quere que o pecador volva para El e viva. A bondade Omnipotente ergueu na terra o seu trono
a vantaxe de todos e invita a todos a salvaren a debaixo da súa sombra.
O tempo da vida énos dado para isto.
A misericordia perdoalo a quen a recorre.
ELA paga as débedas que temos COA soberana XUSTIZA.
Sexa cal sexa o día en que o ímpio se lanza para os seus brazos,
a MIERICÓRDIA o acolle, o protexe e o salva.
Cada un tema, pero só tema de perder o seu Deus e non volver ao seu amor.
Non se imite o Agostinho que se afastou do seu amor, pero, quen me imitou nos meus desvíos,
corra agora aos pés do seu Deus para chorar as súas faltas,
para que sexa a el amoroso e cheo de tenrura ata o túmulo. "
(Cf. La Pazienza di Dio)
Queridísimos irmáns e irmás, lembremos a nós e aos pobres pecadores que:
crer no amor de Deus, é dicir, sobre todo, crer no seu perdón!
Que fermosos exemplos nos dan estes Santos. Creron na súa misericordia
E a cravaron para converter outros irmáns. Creamos como na Divina Misericórdia
e evangelizemos os pobres pecadores. -
A bendición de Deus todopoderoso, Pai, Fillo e Espírito Santo descenda sobre vós
e vertedura a súa infinita Misericordia sobre a vosa querida familia e permaneza para sempre. - Amen.